Karanligin Isigi Şiiri - Cem Kargin

Kapı aralığından sızan bir ışık demeti,
Karanlığa çare oluyor gücü yettiğince.
Karşıma çıktığın o günden beri,
İçimdeki karanlık aydınlanıyor gün geçtikçe.

Bazen deli gibiyim hiçbir şeyi görmüyor gözüm,
Anlatılmaz duygular içindeyim, bunu kimse ile paylaşamam.
Bile bile seni sevmeye akıyor kalbim,
Ne kadar çok istesem de bunu sana anlatamam.

O kadar uzun ki önümüzdeki yol,
Buna dayanmaya yürek ister.
Ama şimdiden o kadar büyüdü ki içimdeki sevgim,
Anlatabilmem için, yanımda bir gül, bir keman ve birde gözlerini ister.

Aslında uzun bir süredir içimde sana olan hislerim,
Çoğu zaman oradan çıkmasına izin vermedim.
Gördüğümde beni mutlu eden o güzel gözlerin,
Beni sana tutsak etmesini istemedim.

Ama şimdi, sanki bir alıp getirdi seni bana,
Her şeyin önünde donup kalmış gibiyim.
Anlatsalar inanmazdım ben buna,
Sanki yıllardır seni tanıyor gibiyim.

Bunu nerden mi biliyorum dersin,
Sen yokken bile kokunu kokluyorum burnumda.
Gözlerimi kapatıyorum hayalime girer misin?
Belki tekrar hissederim o güzel ruhunu ruhumda.