Karanlığın İçinde Kaybolmaktı Bana Düşen ...

işte yine geldim karşısına evinin
oturdum elimi de koydum çeneme
“hadi gel, hadi gel” dedim kaç bin kere
çık çık kapıdan dışarı kaç bin kere
söylenip durdum deli sandılar
ah! ah! o kiraz ağaçları
bir de dut ağacını çıkardın başıma
işte işte çıktı bekledim bekledim
küçücük küçüğümün gülücüklerini
uzansam gitsem mi yanına
tutar mıydı gözlerimi bıraksam
akşam olurdu karanlık çökerdi
çıkmadın bugünde
kiraza da duta da onca kızgınlığım
nasıl da çekip gitti çoktan
karanlığın içinde kaybolmaktı bana düşen yine…

denizlerin çekilmesi
göllerin kuruması
dağların inim inim inlemesi
kuşların göçleri başlamıştı
çiçekler çoktan eğilmişti
otlar kurumuştu
bana da her şeyi
ve kendimi yakma zamanı çoktan gelmişti…