Gözlerim karanlığa gömülü, ruhum yorgun ve kırık,
Bela okuyorum kendime, dualarım birer hıçkırık.
Okunacak bela kalmadı, kaderim çizilmiş kara kalem,
Ne kadar daha düşebilirdim, dibi görmeden derinlere daldım ben.
Bir ayna gibi karşımda duruyorsun, bendeki ben mi yansıyan?
Yoksa yaşadıklarım mı bu hâli vermiş, içimi saran bu yangın?
Suskunluğumun içinde bir çığlık var, duyulmayı bekliyor,
Sessiz, derinde, boğuluyor sanki, nefessiz, solgun, soğuk.
Kayıt Tarihi : 27.6.2024 01:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!