Karanlığın Çocuğu Şiiri - Yusuf Bulut 2

Yusuf Bulut 2

1976

ŞİİR

24

TAKİPÇİ

Karanlığın Çocuğu

Ben karanlığın çocuğu,
Yıldızlar hep kayıp gider.
Bir meçhulün yolculuğu,
Bilinmez nerede biter?

Ben karanlığın çocuğu,
İçindeyim karanlığın.
İpe dizseler boncuğu,
Boncukça yaşanan günler.

Ben karanlığın çocuğu,
Gün ve gecede bir boşluk,
Arasam bir sonsuzluğu,
Karşımdadır meçhul loşluk.

3 Aralık 1996 Salı

Yusuf Bulut 2
Kayıt Tarihi : 10.3.2016 22:55:00

Şiiri Değerlendir

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Saniye Sarsılmaz

İşte bu da bizi içimizden vuran duygular........kutluyorum tüm yüreğimle ve tam puanımla............Saniye Sarsılmaz

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

Mesut Bayram Özbek

Her karanlığın sonunda bir aydınlık vardır yeter ki gönülden istensin kaleminize sağlık Mesut Özbek

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

Ömer Osman Avcı

Ben, yine de umut diyorum. Umutlar tek sermayemiz bu bahara olmazsa bir başka bahara.

Tebriklerimi yolluyorum.

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

Mehmet Özparlar

Beğeni ile okuduğum güzel bir şiir,yüreğine sağlık,tam puan ile sayfamda.

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

İbrahim Kavas

Bir ipe dizseler binbir boncuğu,
Boncuk misâli yaşanan günler.

Boncuklar bir ipe dizilirken sonsuza ulaşmalı. ip sevgi ipi, belirlenen bir boncuğu da erişilmek istenen emel kabul edilmeli. sevgi ipinde dolanırken eller birer birer mutlulukla sonsuzluk duygusuna kavuşur gönüller. Yüreğine sağlık.

Devamını Göster
1

0
Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (10)

Yusuf Bulut 2