Yürüyorum…
Bir şeyler arar gibi, yoksunmuşum gibi.
Bu kalabalık sokakta, öylece yürüyorum.
Başım eğik utancımdan
Bizi görmüş bu sokağa “ artık yalnızım” diyemiyorum.
Kaldırıyorum kafamı, karşımda sen
O an senin var olmadığın tüm dünya asırlarıyla
aynı utancı paylaşıyorum.
Gözüne bakamıyorum, gökyüzüne bakıyorum.
Ağlamıyor bulutlar
Neşeliler sana yaklaşmadıkları için
Geçiyorsun yanımdan
Ağlıyorum, soğukluğundan.
Dönüp koşmak istiyorum
Ayağımda prangam; gururdan.
Kulaklığımda kulaklık
Telefonumdaki ses kaydını açıyorum
Dünyada hiç çocuk ölmemişçesine neşeli sesin
Hayattan bahsediyorsun
Ben azraili dinliyorum.
Bir Pazar gecesiyim ben
Sen beni yarıda bırakıp
İki birayla evine dönüyorsun
Bana kalansa şehrin yalnızları, tüm sarhoşları.
Dönüp bakıyorum ardıma.
Dünyada hiç ölmemişçesine salına salına yürüyorsun.
Kayıt Tarihi : 30.9.2016 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!