Karanlığın Ardında Kalanlar

Sessizce bakıyorum uzaktan,görecek mi acaba diye..
Karanlığın bile görmediği bir gölgeye kaçtım,bekliyorum..
Herkesten uzak,hayattan kaçmış,tek başıma oturuyorum..
Yeni bir dünya kurdum burada kendime..
Artık yeni evim burası..
Her ağladığımda,her güldüğümde,her korktuğumda buraya kaçıyorum..
Yeni dünyama hoşgeldin..
Burası senin sevebileceğin yerlerden değil ama kal beş dakika..
Gümüş tepside uzat bana bir fincan menengiç..
Anlat bana dünyamın karanlığını,sıkıcılığını..
Düşler kadar güzel değildir ama bilenler kaçarlar..
Kalbimi sımsıkı bağladım herkes giremesin diye..
Orası rengarenk değil,zifiri,karanlık..
Kiremitli harabe bir yer..
Duvarları döküldü..
Tamir etmeye gücüm yok,kaldı harabe bir şekilde..
Pes etti duvarlar,mavi sıvalarım parçalandı..
Yenisini yapamam,o halde bırakıyorum duvarları..
Belki bir gün bir rüzgar eser dayanamaz yıkılır..
O zaman bana da döküntüleri toplamak kalır..
Toplarım…