Karanlığı Taşıyan Adamlar

Uçurumdan düşüyordu gölgeleri
Gözlerini kapatan karanlıkları yararak
Geri dönüşümü olmayan uykularında
Karanlığı taşıyan adamların
Hiç haberleri olmadı yalan rüyalarından
Kim bilir hangi geceye sığınmıştı ruhları
Varsayımları gerçek sanarak.

Onlar baktıkları aynalarda
Hiç bir zaman iskeletlerini göremediler
Kendi niçinlerini inkar ettiler
Birden fazla cevheri
Kim bölmeye kalkarsa adalet adına
İşte o zaman
Hakikat anlamını yitirir özdeki manada.

Zıtların yaratılışında ihtişam vardır
Kucaklar tüm görkemiyle evren bizi
Tek düze olsaydı doğal gerçekler
Ruhunda kasvetli bir zaman olurdu aşk
Hâlbuki tüm renkleriyle güzeldir yaşamak.

Fesleğenler içinde rotamız bellidir bizim
Arşa yükselir
zamanda kanatlanan ruhumuz
Aşktan yana
Billahi yoktur kuşkumuz.

Varsın düşsün
Mabedimin köşküne aşkın sır gölgeleri
Dertliyim
Hüzzamdan çek kayıkçı kürekleri
Sen sen diye inlesin
Ruhumu avutamayan hicranlı geceler
Ölmez bir zamandır kalbimde adın
Nesnelerin izdüşümlerinden
Seni seyretmek bir ayrıcalıktır
Her yerde ismin aşikar
neden kaçıyor uykularım
Nasıl olsa sana varacaktır
Aşka hasret toy duygularım.

Karihada saklı kaldı
Hicran gecelerinde karanlığı taşıyan adamlar
Onlar yıldızlardan ve güneşten kaçarlar
Gözlerine perde perde duvarlar örülmüş
Kalplerine damga damga mühürler vurulmuş
Asırlar boyu
Kabilden Hiroşimaya uzanan zulümlerde
Genlerinde taşırlar Firavun labirentlerini
Onlar kirlettiler Kudüs’ün esrarlı gecelerini.

Maksatları noksanları yaşamak
Zulmü alkışlamak yeryüzünde
Ancak güneş doğunca anlayacaklar
Eşyaların fıtratındaki görkemini
Varsın hiç kimseler görmesin
Beni aşka taşıyan Turdaki hayalini
Ben yine seninle doluyum
Ben ancak sevdanla mutluyum.

AKÇAY - MART - 2010