Gecenin sırtında oturan kambur
Bizansı çeviren karanlık bir sur
Şafaktır söktüren aşk ile sen vur
Aydınlık koşturan ışıktan bir nur.
Çölünde matemin çıkmıyor karan
Dirice gömdüğün kız evlat yaran
Dumanın isidir etrafın saran
Işığa geliver gel biraz taran
Nemrudun ateşi hak ile yeksan
İsamı çarmıh da yanlışdan bir zan
Karanlık gecede tuzaklar kuran
Düşmedi fakına rahmetten insan.
Uyan artık gafil firavun olma
Zifirden geceye yabancı dolma
Aydınlık eritsin, karanlık solma!
Güneşsiz dönmez bu cihan sanma.
Avcılar avını maraldan arar
Güzeller zülfünü hep yana tarar
Öğretmen dediğin karanlık sarar
Kulları Mevlayı nerede arar?
Kayıt Tarihi : 6.1.2025 08:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
En kalbî selam, sevgi ve saygılarımla.
şıklı gecenin ortasında bunu söylemeyi zikir diye öğrendim.
Teheccüt vakti ve şems vakti çoktan öğrenmiş bunu.
Ve rüzgâr onu dağlara taşımış Musa aşkla tanışınca şaşırmış.
Yakubun duası Yusuf’a buğday tarlalarının başaklarına yerleşmiş gibi yerleşmiş.
Ve deniz yarılır karşılıksız sevene.
Ay güneşe mırıldanıyor, sen nerden gelip nereye gidersin diyor.
Yüreğinize sağlık
En derin sevgi muhabbet ve selamlarımla
Sonsuz saygılarımla
TÜM YORUMLAR (12)