Karanlığa kurşun sıkabilir misin

Karanlığa kurşun sıkabilir misin

I
oy yıldızları gözlerimde eriten karanlık
söndürebilir misin kalbimin güneşini
yıkabilir misin iki göz odalı şehrimin duvarlarını
umudumu yırtabilir misin ortasından
sökebilir misin nurumu meftunumdan
yokedebilir misin aşkımın mahrem hududunu
hadi
hadi düş yakamdan
ateşi ve siliüeti
aşkı ve hüznü
nasıl cem ediyorsan gecelerin göğsüne
baharı ve toprağı
güneşi ve ayı
ve doğumu
ve ölümü
ve yalnızlığımızı bize bırakarak git
yürekten çıkmayan köz gibi
kör göze kurşun gibi
aynalara yüzünü dökerek git
git ey karanlık git

II
şizofren aşkımın mevsimsiz baharında
veballer yüklemiştin boynuma
kaç gece uykularımdan uyandırdı sözlerin
ve kaç yıl geçti üzerinden yalnızlığımın
ve kaç kez dokundu karanlık gözlerime
biliyor musun
sen çok uzaklardayken
ben sahipsizdim
metruk bir evin yıkık duvarları arasında
yetim hayallerimle avunup
seni sayıklıyordum karanlık odalarda
ben çığlıklarımı susturdukça yalnızlığıma inat
kalabalıklara karışıyordu sağır sessizlik
ve bakakalıyordum karanlığın ardından
gölgeler sesleniyordu adımlarının arkasından
tıpkı bir serçe çığlığı gibi acıtıyordu her yanımı yalnızlık
bir ceylan titremesiyle saklanırken korkularımdan
göğsümü çatlatıyordu kirpiklerimdeki kurşuni yaşlar
eriyip tükeniyordu sana dair düşlerim
pişmanlıkları yükleniyordu aynalara kazıdığım siliüetin
oysa ben avuçlarından kanmak isterdim yaşamı
ve dokunmak isterdim saçlarından yıldızlara
en çokta yalnız kaldığım karanlıkta tükenirdi arzularım
ve ben yüzyüze savaşırken hiçliğime
en çokta sırtımdan vurulduğuma yanarım
vebalimle beraber düşerken toprağa
biliyorum
bir melek gelecek öpecek düşlerimden
ve diyecek ki
korkma ey şair
sen gireken toprağa
karanlık gelecek kör bir kurşunla aşkı sırtından vuracak
ve aşkta karanlık bir günde ölecek

H.Ali Aydın
07.03.2009