Karanlığa Giden Yol Şiiri - Berkay Meriç

Bu şiiri bir otobüsün arka koltuğunda karanlık yollara dalarken yazıyorum.
Yüzünü görmeye tahammül edemeyeceğim insanın suretini gökyüzünde arıyorum.
İlk yalnız savaşım değil acımasız dünyayla,
Hiç dinmiyor yaram bense her seferinde yeniden kanıyorum.

İçimde bir nefret dolduruyorum, sana karşı
Bıraksam kendimi, yankılanır hücum marşı
Bir duvar var hislerimi engelleyen
Ah o duvar bir yıkılsa, hepsi görecek arşı...

Dirilme çabalarım bir atmacanın kanat çırpışı gibi.
Belkide asla unutamayacağım, senle olan kendimi.
Bu acılarımı şiir yazmak için kullanıyorum, affet
Sözlerle uçmaya bırakamazdım; seni ,beni ,bizi...