“Kendime ördüğüm kozanın içinden, kanatlarında sevgi taşıyan bir kelebek çıkmayacaktı hiçbir zaman… Çıkmadı… Derdim evrim geçirip, dünyanın en harika varlıklarından biri olmak olmadı hiç… Bu kadarına cüret etmek benim haddim değildi.”
Bir adam peydah oldu gecenin koynuna,
Bir fahişe kesti göbek bağını,
Öpüşü yaktı ciğerlerini,
Terledi elleri,
Ağlamadı...
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta