Karanlığa davul sesleriyle bakmak

Karanlığa davul sesleriyle bakmaktı bendeki.
9/8 roman havası.
Denizin üzerine yansıyan ışıklardaki insanları merak ederdim.
Evlerinde olduklarını düşünen,
Ama gurbette yaşayan o insanları.
Tokmağa bir daha vurur davulcu.
Seslenir;
Ey ahali bizler bu sokakların kokusunu çekmiş tak tak Tak.
Özgür insanlarız.
Bedenleri burada ruhları dalgalarda olan bizler,
Elbet yaşarız.
Konuşan düdük söze başlar;
Acılarınız ,kederleriniz benim.
Sesime kulak verin.
Öyle ki ben yoksam davul da konuşamaz.
Bir çingene gelir ilerden.
Kırmızı uzun eteğiyle güzeldir.
Müzik susar ve o dansına başlar.
Ayakları denizin üzerinde yürüyor gibidir.
İzlersin ama sırrını çözemezsin.
Elleri rüzgâr gibidir.
Sade ve ferah,
Gözleri gökyüzü .
Umutlu ve aydınlık.