Karanlığa Bir Işık Şiiri - Ali Binboğa

İki cihan sultanı canım efendim.
İzini görüpte yüzümü sürseydim,
öyle aşık ki; bu gönül sana,
bir bilsen sevgili.
Hep umut ettim,
ah rüyalarıma bir gelseydin.
Sevgili Peygamberim.
Peygamberler Peygamberisin.
**
Sen geldin,yetimlerin yüzü güldü,
şu parlayan yıldızlar Ya Resul Allah
senden önce sönüktü.
Ağlayan çocuklar nur cemaline baktılar,
avunmak bir yana ağlamayı unuttular.
Huzurunda ağaçlar yürüdü,develer diz çöktü.
Kız çocuğu anneleri vardı sultanım,
hep bir yanları ezik,
boyunları hep büküktü,
nurunla aydınlandı karanlık gönüller,
onlarda ölümden döndü.
***
Genç,güzel Mekke kızları,
yolunu beklermiş senin.
Onlara tebessümle bakarmışsın.
Sana hayranlarmış efendiler efendisi.
Mis kokolu saçların,eşsiz endamın,
güzel gözlerin.
Aşklarından ağlarmış o gençler sana bakarken,
büyülermiş onları,
mübarek dilinden dökülen,
kehribar tanesi sözlerin.
****
Bizimde gözlerimiz yaşlı,alemlerin efendisi,
gönlümüz buruk,yüreğimiz sana hasrette,
seni işittik sadece,
göremedik.
Senin sevgin,
adınla heyecanlanan,atışı hızlanan
sefil kalbimizin baş köşesinde.
Ama ne yazık biz zavallılar ki;
Bedir'de ölemedik.
****
İzine yüzümü sürseydim,
hizmetkârınım,sevdalıyım sana.
Ben fakir,ben bir yetimim,
el açtım,geldim kapına,
layık olamadım sana biliyorum,
sana aşık bu ümmetini bağışla,
ne olur bağışla.
Efendiler efendisi,
Peygamberlerin Peygamberisin.