Eskisi gibi korkmuyorum artık karanlıktan. Kaçınırdım, korkardım eskiden. Karanlık gözümde tüm hayat enerjimi emen bir yaratık gibiydi. Sanki girsem içine çıkamayacaktım bir daha. Sanki içine hapsedecekti beni. Değişti artık. Karanlığı arar oldum yanımda. Karanlık bana hayat vermeye başladı. İçine girip bir daha çıkmayasım geliyor. Hapsolasım geliyor. Karanlık demek huzur demek artık. Bilirim, karanlığa aşık olan ışığı aramaz artık.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta