bir avuç siyaset teslim almış şehri
dalgasını geçiyor
ellerimize düşer gözlerimiz
biri kanımızı içiyor
her uyanışımızda yitirilen ütopya
ömürden sahneler
ağlama gülüm
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
