Karanfildi Şiiri - Kağan İşçen

kitaplardan çaldım kendimi
seni bulmaya zamanım olmadan
buldum kendimi...

karşı karşıya geldik en sonunda
her şey bitmişti...

hep sadeydim
gözyaşlarımla yıkadım kalbimi
ağlamadım hiç...

karanfildi sanırım
uzun kış akşamlarında
gülüşün yerine
dokunmaya kıyamadığım...

hep kaçtım
hep özledim
gelmeyi bilmiyorum
gitmeyi öğrenemedim
ilk soğuklarda çocuk
son sıcaklarda ihtiyar
akla ziyan
ömre zarar
aşk
en büyük yalnızlık...

sisli ve serin bir sabahtı
çamurlu ve uzun bir caddeydi
yoktun o zamanlar
şimdi varsın ayrılığımda
olmayan senden
olan sene geçiş yaptı
saçlarını ölesiye okşamak isteğim
yine sisli ve serin bir sabahta
çamurlu ve uzun caddede
düşündüm tüm bunları...

ya eski daha temizdi
ya ben şimdi daha kirliyim
bir içimdeki sen aynı...

yaşamak fazlaydı aslında
sevmek zorunlu
ve sevmek için yaşamaya çalışırken
yaşamak için sevdim
senin sevgini...

ayrı kalacağız
adı konulmamış
uzun ömürlü bir ölümde
ağlarsam yanlış anlama
gözyaşlarım ikimize değil
ömüre ve ölüme...

biten yazlardasın
gelmemiş kışlarda
ölesiye özlemeksin
doyulmamış zamanlarda
kalbimde oynaşan tığ ucusun
göz kapaklarımın altındaki karanlığın
tek suçusun
giden göçten geride kalan boşlukta
sessizliği bozan arkadaşlıktasın
rüyalarımdaki amansız kaçışta
ilmek ilmek nakıştasın
buyur eden değil
veda eden bakıştasın
hadi bende de ol...