Karanfil Oldu Şiiri - Bahattin Tonbul

Anneciğim çocuk yaşta nişanlandın
Babam iki yıl askerlik etti vakit kazandın
Sonrada düğün dernek hazırlandın
Esas adın Zeliha,Halk arasında Karanfil kaldın

Evlendin iki çocuğun,doğdu ve öldü
Çok kan kaybettin,psikolojin söndü
Sabırla bekledin,sonunda güldü
Zeliha anam,halk arasında Karanfil'din

Bin dokuz yüz ellide ağbim Hayrettin oldu
İki yıl sonra kızın Aysel dünyaya kondu
Beni de üçüncü çocuk olarak sundu
Zeliha anam,halk arasında Karanfil oldu

Derken iki yıl sonra Nurettin dünyaya geldi
Evet sonuncusu Gülüş aileye hayat verdi
Çok yıprandı evde iş güç göremezdi
Zeliha anam,halk arsında Karanfil kaldı

Beş çocuk tek yatak da büyüdük
Kimi aç,kimi tok sanki bir sürüydük
Annem bakamazdı, hepimiz büzülürdük
Zeliha anam,halk arasında Karanfil bilirdik

Önce abim Hayrettini evlendirdiler
Peşinden ablam ve Gülüşü amca oğullarına verdiler
Çok isterdi ama Nurettin'i evlendiremediler
Zeliha anama,halk arasında Karanfil dediler

Babam öldü hepimiz yetim kaldık
Kardeşim Nurettin'in başını bağladık
O da böylece evlendi kimseye yaranamadık
Zeliha anam,halk arasında Karanfil kaldı

Derken Bahattin Balıkesir'de okudu
Orda sevdiği kızı,karşısında buldu
Evlen di bekarlığı böylece son oldu
Zeliha anam, halk arasında Karanfil oldu
3.8.2007