Karanfil Kokulu Ürkek Meleğim…

Karanfil kokulu ürkek meleğim,
Diyeceksin, gün gelip de bir gün,
Ben seni işte bu yüzden,
Her şeyden, herkesten çok sevdim.
Sevdanın anlamını bilen yoktu karşımda,
Dolaştım beyaz, esmer tenlerde,
Ela, siyah, lensli mavi gözlerde,
Hem de en hızlı ruh hallerimle,
Kafam karışırdı hangisi,
Ne dedi, hangisiyle yattım dün gece,
İşte anlayacağın öyle çılgın günlerdi,
Kabıma sığamadığım…
Ve sen benim kalbe süzülen,
Karanfil kokulu meleğim,
Sorgu sual etmezdin,
Sevdanın pamuk ipliğine bağlı,
Hallerini bilirdin,
Haylazlıklarımı görmezden gelir,
Yüreğine alırdın bir daha, bir daha,
Ben senin titreyen sesinden anlardım,
Neye içerlendiğini o gün,
Belli etmezdin, kırgınlıklarını bile,
Çünkü bilirdin ki, biterse,
Önce gönülden silerdin o kişiyi.
Halen seni sormamın nedeni bu da değil,
Bir tek sen yücelttin beni,
bir tek sen bildin,
Değerimin ne olduğunu,
Bir tek sen anladın,
İçimdeki yalnız çocuğu,
Onun sebepsiz çırpınışlarını,
Kime karşı olduğunu bilmeden…
İşte bundandır ay parçam,
Sana olan bitmeyen tutkum,
Bundandır, beynini, ruhunu,
Her lahza sevdiğim, kadınım,
bilesin bundandır kul olmuşluğum.

Belgin TURAN 02/07/2009