Karanfil Kahrı Şiiri - Ayşe Uçar

boşluğun resmini gözlerime düşürdüm
artık ne yapsam ne etsem olmuyor karanfil
kağıda kaleme sığınmaktan başka çare yok
ruh beden gurbetinde kayıp
ağrılar ve sanrılar
yıprattı kanatlarını

ömür sonu olmayan bir yalana tutuldu
geçmeyen günler boncuk gibi dizildi boğazıma
ölü balıklar gibi geziniyor ruhum zamanın karanlığında
hangi dalga beni kıyıya vurur hangi liman beni kucaklar
gel de durumu kurtar karanfil

terk edilmiş bir şehir
lanetli bir romanın savruk sayfaları gibi
düş gezgini ruhum sislerin içinde çıkmaz yolların
sefillerini oynuyor misafirim doğduğum gezegene
gel de sar kanayan yaralarımı karanfil

ruhumda paslı sızı
korlanmış yangın var
çürük bir elma gibi kurtlanmış her yerim
küflenmiş bahçemin günahlarını gel de arındır
acınmaktan incinmekten kaybetmekten içim şişti
su dolu gözlerimi bağışla karanfil

hayallerim sağır ve dilsiz
gökyüzümse şarkısını kaybetti
kapkara bir boşluğun içine düştü rüyalarım
bulutların merhametine sığındım
al gönlümün yağmurlarını
ver boşluğa
v
e
sabrın kahrın ve ıstırabın yüzüne tükür karanfil

08042024
00:34