*Karanfil Şiiri - Ali Atlamaz

Uzandım,
Gecenin yatağına.
Uykularımı sakladığım
Çehrenin karanlığına

Çıktım,
Duvarların arasından.
Düşlerime gem vuran
Hayatın prangasından.

Utandım,
Bomboş geçen hayatımdan.
Bir çiçek aldım kendime
Umut dağıtan kızdan.

Elime aldığım karanfil
Gönlümde içten içe çürüyen.
İstiklaldir
Ayaklarımın altında yürüyen

Anladım,
İstiklal son caddem
Ölümle yan yana yürüyen.
Elimde kızıl karanfil
Han dudaklarını kana bürüyen

Unuttum bir caddelik hayatımda
Çiçekçi kızdan neden karanfil aldığımı
Günün birinde hatırlar mıydım?
Yapraklarında sevgili kokladığımı

Söyleyemezdim onu sevdikten sonra:

Sana veremediğim karanfilim
Kurudu gitti öylesine
Bir hayat yaşamışım ki;
Ne diyeyim, işte öylesine…