Karanlık çoktu bizde ayrılırken
Uzaklaşan her adımda daha bir zifiri.
İçimizde son bakıştan kalanlar,
Gökyüzü kızıl, biz karamsarlık siyahı.
Tüm beklentiler etrafımda biliyorum.
Ne kadar istesemde göremiyorum karanlık.
El yordamı arıyorum bir ümit seni.
Ama hep elimde, son vurgundan kalanlar.
Ne kadar uzun sürdü bu karalık.
Şimdiye aşkın yüzü görünürdü uzaktan.
Belli ki kendini bekleyen başka bir şehirde,
Başka bir yüze günaydın diyor.
Kayıt Tarihi : 12.2.2013 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!