Nefesim daraldı boğuluyorum,
Derdimi kimseye diyemez oldum!
Hayattan her daim soğuluyorum*,
Bir lokma ekmeği yiyemez oldum!
Gözlerim kan ağlar, yüzüm gülmüyor,
Dost diye sarıldım, halim bilmiyor,
Ömür bitti gençlik geri gelmiyor,
Artık türlü libas giyemez oldum!
Dost diye bağrıma bastığım canlar,
Virana döndü bak bahçeler, hanlar,
Mazide mi kaldı o güzel anlar?
Niye tatlı bir söz duyamaz oldum?
Gözümden kaçmazdı hiçbir ayrıntı,
Dünyamı kararttı korkunç sarsıntı,
Pınarda hiç kalmayınca akıntı,
Suyunu içipte doyamaz oldum!
Güzeli görmüyor artık o gözler,
Hava da kalıyor bak bütün sözler,
Dertli her geçen gün maziyi özler,
Ne yapsam hayatta ayamaz** oldum!
Cafer AKSAY
Erdemli-30 Ekim 2017 Pazartesi
*Soğulmak:Suyu veya sütü çekilerek pörsümek.
Irmak, kuyu, pınar vb. yerlerde su çekilip yok olmak.
**Aymak: bayılma, uyku durumu gibi bir durumdan kurtulup kendine gelmek,
Kayıt Tarihi : 14.1.2018 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatın içinden kareler almaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!