Karamazovlar ve Paydos Deyince

Okurken, yazarken, çizerken ruhumu,
Paydos dedi ruhum.
Bak bu içimde büyüyen romanın 304. Sayfası
Hatırlarsan, oturmayacağın bir bankta güruhum
"Dmitri ağabeyim senin için mezar der..."
Farketmez sen ne gündüz, ne gecesin
"... benim için sen bir bilmecesin."
Bazı suallerin var benim hakkımda;
Öğrenince benim için dua edeceğin.
Alyoşa kalk git, eğer dinden, peygamberden bahis açacaksan;
Sen kirlenecek adam değilsin, kilise adamı
Sen san içimdeki isyanı bastıracağını san.
Paydos dedi ruhum!
Bak bu içimde büyüyen romanın 314. Sayfası
Şaşıracaksın, ağzın açık kalacak
Anlayacaksın yanlış olduğunu
"...fakat Ivan bir isyan bu!"
Evet yanılmadın, kanlı bir mihrabım
Tanrı'nın sırf dayak yemek için yarattığı beygir
Yüzyıllardır toprak ananın bağrında unutulmuş bir şarabım
Ta kendisiyim, sürünürken bir bebek, gözlerdeki seyir
Pluto'yum ülkemin bahçesine cesetler eken.
Paydos dedi ruhum geçirirken bir beyin humması
Bak bu içimde büyüyen romanın son sayfası...

"Alyoşa güldü...
-Haydi! Şimdi el ele yürüyelim.
-Sonuna kadar da öyle, ömür boyunca el ele! Yaşa, var ol
Karamazov! diye tekrar heyecanla bağırdı Kolya.
Çocukların hepsi bu bağırışa bir kere daha katıldılar."

Paydos dedi ruhum...