Karaman Sana Kalsın Şiiri - Zafer Özkay

Sen uyurken evinde bir yaz gecesi,
Kimseler olmayacak dışarıda,
Otobüs ayrılık saatini beklerken terminalde,
Elimde valizim dudağımda sigaram,
Sen ve bu sokaklar bile artık göremeyecek gölgemi.

Bir gece yarısı terk edeceğim bu şehri,
Arkamdan ne el sallayacak ne de iki damla
Gözyaşı akıtacak biri olacak,
Dostlarımdan habersiz kaçacağım gün doğmadan,
Kilometrelerce uzakta olacağım.

Senden bir başkası neden böyle çekip gitti diyecekler,
Ama senin umurunda olmayacak bu sebepsiz gidişimi
Kimseler anlam veremeyecek, aradan yıllar geçecek,
Sende bir yuva kuracaksın, bir akşam evinde dinlerken
Radyonu, bir şiir okuyacağım ve bu şiiri sana yazdığımı,
Hatırlayacaksın.İlk tanıştığımız yeri ve ilk gönderdiğin,
Mesajı ve mektupları hatırlayacaksın.

İşte gidiyorum Karaman sana kalsın,
Yüreğimi, hatıralarımı, aşklarımı, umutlarımı,
Bırakıp gidiyorum, her şeyimi buralarda bırakıp gidiyorum,
Hatta sigaramı, çakmağımı ve bana yazdığın mektubu bile bıraktım,
Al senin olsun bu koca şehir,
Al senin olsun KARAMAN.

16 Aralık 2003 Karaman