Karaman Evladı Şiiri - Nevzat Dağlı

Hayat bana doğru yolu,
Deneyimle tarif etti;
Yaşadıkça dolu dolu,
Cahil iken arif etti.

Karaman’da doğmak şanstı,
Yaptığım doğayla danstı.
Tezek bize bir esanstı,
Yakılınca zarif etti.

İlkokulda öğretmenim,
Büyük şansım oldu benim.
Adam etti her öğrenim,
Öğretilen marifetti.

Kitap bana ihtiyaçtı,
Kütüphane kapı açtı;
Okudukça uykum kaçtı.
Uyandırdı şerif* etti.

Bin yandan da harman hasıl,
Tarlalara oldum vasıl.
Beni insan yapan asıl,
Çiftçiliktir, herif etti.

Durmuş Ali Gülcan dedi,
Bir mektupla koydu adı.
Karamandı tüm muradı,
Evlatlığı maruf* etti.

Karaman’ın evladıyım,
Budur işte sayım suyum.
Nevzatlığa düşen payım
Memlekete girif* etti.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
*Şerif; Şerefli, kutlu.
*Girif: Su kanalı.
*Maruf: Bilinen, tanınan.