Karaman'a Selam Olsun Şiiri - Nevzat Dağlı

Karaman’dan uzağa düştü bizim yolumuz,
Memleketi severek kalana selam olsun.
Hasretle selam saldı eşe dosta dilimiz,
Dostluk selamımızı alana selam olsun.

Toprak damlı evlerde çile çekenlerdeniz,
Acılara gark olup yaşlar dökenlerdeniz.
Tandırda kesmik, çalı, tezek yakanlardanız,
Gözüne acı duman dolana selam olsun.

Akyokuş, İğdemit’te harman olduk savrulduk,
Yorgunluk bastırınca sap içine kıvrıldık.
Kendimiz üretirdik, yağımızla kavrulduk,
Yoğurdu helkelere çalana selam olsun.

Çarşıdan aldığımız tuz ile şeker idi,
Anamız ipliğini kirmanda büker idi.
Herkesler bahçesine avarlar eker idi,
Keçisini kaçırıp bulana selam olsun.

Çarşıda sokakları bayramlarda gezerdik,
Vitrine koyulanı imrenerek süzerdik.
Neyse ki bir şans vardı Boklubent’te yüzerdik,
Gazalpa’nın çayına dalana selam olsun.

Ağzımız tatlanırdı Şarözü bağlarında,
Çiğdem, mantar arardık çevrenin dağlarında.
Böğürtlenler gizliydi örümcek ağlarında,
Meyveleri üstüne silene selam olsun.

Bize güzel gelirdi mahallemiz, yurdumuz,
Zalime karşı çıksak boş kalmazdı ardımız.
Neşemiz ortak idi, ortak idi derdimiz,
Komşusuyla ağlayıp gülene selam olsun.

Dört bir yana dağıldık işin gücün peşinden,
Damağımız yoksundur Karaman’ın aşından;
Yıllardır uzaktayız toprağından, taşından,
Aklı hep Karaman’da olana selam olsun.

Memleketi sevenin yürekte olur izi,
Bir dost eli uzanır gurbette bulur sizi.
Yunus Emre ne demiş, bilmeyen bilmez bizi,
Karamanlı Nevzat’ı bilene selam olsun.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat