Bir yangın yerine döndü yüreğim
Bu beni kaçıncı yakış Karaman.
Aşkınla yandıkça yandı yüreğim
Başladı bir boyun büküş Karaman.
Yunus'la, sevgiyle eşledim seni
Ferman çağlarında düşledim seni
Gönül gergefinde işledim seni
İlmek ilmek, nakış nakış Karaman.
Çağlara sığmayan söze mi sığar
Sen de ay başka, gün başka doğar
Bütün bir cihanın seyrine değer
Sana bir defacık bakış Karaman.
Ey sevgi bayrağım yer ver gölgende
Sevgim bayraklaşsın senin sayende
Sen sevgi şehrisin, bu yüzden sende
Nefretin yolları yokuş Karaman.
Turani'yim sana doymak ne mümkün
Güzelliklerini saymak ne mümkün
Diline fermansın Türk oğlu Türkün
Sana övgü sana alkış Karaman.
Gönül Diliyle Yunus ve Karaman
Damla ofset
Sayfa:150
Kayıt Tarihi : 20.6.2006 13:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)