Karalı Köyü Şiiri - Cebrail Samur

Toplasan etmez otuz kırk hane
Bağları yeşildir özleri şahane
Kavga isteyene çoktur bahane
Ne kavgalar gördün Karalı köyü

Asvaltın yoktur patika yolları
Hemşeriler tanımıyor akrabaları
Güneyinde Kargın Kuzeyinde Elmalı
Görmüyor seni Karalı köyü

Düğün olur ele kınaları yakar
On yaşında çocuktan silahlar çıkar
Teksastan farkı yok kanları akar
Çekilmez belaların Karalı köyü

Kimsen kalmamış dağılıp gitmiş
Tütmüyor ocağın dumanı bitmiş
Toplasan nüfusun etmiyor yetmiş
Kimsesiz kalmışsın Karalı köyü

Muhtarlık seçiminde silahlar patlardı
Jandarma gelince herkes kaçardı
Yardımınıza hep Zekeriya koşardı
Zekeriyayı unuttun Karalı köyü

Kimi dağda vuruldu kimi derede
Batısında Kulaksız doğusunda Derlice
Harmanında konaklayan nice göçebe
Unuttu yolunu Karalı köyü

Okurduk çocukken köy okulunda
Gezerdik çobanken dağ yolunda
Kızakla kayardık yağan karında
Yaşlanıp gitmişsin Karalı köyü

Körpınarda tatlı suyun akardı
Kızlar kovaları yola koyardı
Kör memet gelip geçeni sayardı
Kör Memet de öldü Karalı köyü

Binlerce koyun yayılırdı dağında
Bülbül yuva yapardı akasya ağcında
Şifa kaynağı karakovan balında
Arıların öldü Karalı köyü

Kürdün Derviş camide ezan okurdu
Genci yaşlısi safa dururdu
Meyve dalları bahcende kurudu
Bal süzülen bağların nerde Karalı köyü

İkizler çoban olurdu sığıra
Eşeklere binerdik bağıra çağıra
Geceleri dalardık üzüm bağına
Asmaların kurumuş Karalı köyü

Çoraklıda tarlaya nohut ekerdik
Gölün kenarına söğüt dikerdik
Kel Cemala kırat türküsü söylerdik
Kel Cemal nerede Karalı köyü

Suların akar Kızılırmağa
Şelalesi yoktur çaglamaya
Bir zamanlar doyamazdım bakmaya
Şimdi unutuldun Karalı köyü

Bitermi dertlerin yazmakla
Cebrail usandi seni anlatmakla
Nice yigitlerim mezarda yatmakta
Harap olup gitmissin karali koyu

Karalida dogdum bahtim karadir
Nice hemsehrimin gonlu yaradir
Doktor saramaz veban saradir
iyilesmedin gittin karali koyu