Karalanmalar - 30 Şiiri - Ferman Karakoç

hafızama kazımaya çalıştığım;
evlerin bu ışıkları,
bir de kafelerin
ve bir de birahanelerin
ve sureti dolunaya durmuş ayın.

bu uzaktan baktığım;
dün oturduğum tabure,
yalpaladığım cadde,
öykündüğüm düşler bir de.

şu durduğum tümsek;
hazzı kadının,
son bir tutunmam benim.

az sonra düşeceğim.
yahut belki tutunacağımdır biraz daha.

aynadaki yansımama ilk delirme zamanlarım,
kış içeri hapsolmasındaki kalfa çiziktirmelerim.

son bir tutunmam benim.

az sonra düşeceğim.
yahut belki tutunacağımdır biraz daha;

sana.

http://karalanma.blogspot.com/2018/08/karalanmalar-30.html