öfkeli ve küçücük gözleriyle döndü, baktı;
pejmürdeydi kılığı.
haykırdığında uğursuzca;
titredi sakalı.
öfkeli ve küçücük gözleriyle döndü, baktı;
ağırlığını çektiği ruhuyla,
kementti körpe yaşayışlara.
kısacıktı kolları
ve kalındı;
kolları kaypak bir urgandı.
öfkeli ve küçücük gözleriyle döndü, baktı.
http://karalanma.blogspot.com/2018/08/karalanmalar-29.html
Ferman KarakoçKayıt Tarihi : 28.8.2018 09:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!