Karaelmasın karası
Beşik kertisi olmuşuz yokluğa
İlk nefesimizi verirken semaya
Maden kömürü işçiliği girmiş araya
Ömrümüzden ömür bırakmaya
Sonra kesişmiş yolumuz ocaklarda
Girmişiz kolkola omuz omuza
Karasabana kalmaz vakit tarlada
Fırsat verilmez toprağa bakmaya..
Vatanımız için koşarken oradan oraya
Cepheye maden ocağına tarlaya
Ülkemizin kömür ihtiyacı için yer altında
Mükellefiyet kanunlarına harfiyen uymaya
Hey gidi hasret günler patiska ya carığa
Talimdik Meşe palamutu mısır kozalağına
Bit pire mesken edinmişken sırtımıza
Konulur ortaya büyük resmi zamanla..
Yaşanırken anılar yeniden hafızalarda
Işıldar bir renk insanın sol yanında
Bir ah çeker ara sıra,görmemiştir tuval
Böyle siyah rengi,ne fırça ne hokkada..
Muharrem Akman
Zonguldak 12/07/2020
Kayıt Tarihi : 16.7.2020 20:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muharrem Akman](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/16/karaelmasin-karasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!