Karadenizden Nağmeler Şiiri - Ömer Çelik

Adımı kim koymuş antik devirde?
Fi tarihinden beri
Tan yeri ağarırken, maviden giyinirim.
Tertemiz ırmaklarla beslenir
Buğulu nefesimle
Bolca yağmurlar eker, berrak pınarlar filizlerim.

Yeşilin bin bir tonu, solmadan tazelenir
Hayatın hengamesi
Kuşlar yuvalanırken yamaçlara, göllere
Yırtılan kayalardan fışkırır gonca güller.
Nadide çiçeklerle doldurur heybesini
Koşar yavuklusuna hırçın bir delikanlı.

Şakırdar usanmadan, evhamlı dalgalarım
İlham verir sevdalı yüreklere
Horon havaları bestelenir
Tulumla, kemençeyle, akordeonla, neyle.
Tempo tutar ay benizli
Güzeller kına gününde, konakta, kır düğününde.

Yaygın şölenler kadar, çalışmak da haz verir
Hünerli, ak ellere.
Mahsul yatağıdır bağlar, bahçeler.
Bazen cürmünden ağır
Çift kollu küfesini tek hamlede kaldırır
Bir garip, senelerce
Üşenmez, hanesinin yükünü omuzlanır.

Gah gurbet elden haber, gah asker yolu bekler
Hasreti yudumlarken
Müspet düşüncelerle kalbini teskin eder.
Şefkate muhtaç etmez, toyunu, bebeğini.
Mehtaplı gecelerde
Seyretmeye doyamaz, yakamoz denizini.