Karadeniz Rüyası Şiiri - İsmet Arslan

Maçka’dan Taşkışla’ya
Yaya giderim yaya
Kim ne der ise desin
Geldik ya bir araya

Taze yapraklar soldu
Gönüllere şevk doldu
Karadeniz Rüyası
Böylece gerçek oldu

Edemen tek kelime
Sözüm yengelerime
Çok iyi bakmışsınız
Benim kardeşlerime

Onlar ne dese caiz
Çok derin bıraktık iz
Üzerimizde hakkı
Hayati önem haiz

İşi gücü unuttuk
Hep el ele tutuştuk
Üç beş gün bile olsu
Sanki eski çocuktuk

Gözün gönlün pasını
Gidenlerin yasını
Koyduk da bir kenara
Belledik anasını

Kırk yıl ayrı kalmışız
Hep uykuya dalmışız
İşte şimdi uyanıp
Felekten gün çalmışız

Dede Kenan diyor ki
Dostluklar öyle zor ki
Menfaatsiz riyasız
Bu nasıl oluyor ki

Olur Kenan Uz olur
Dostluklar zor kurulur
Önce sular bulanır
Kırk senede durulur

Bize katılamayan
Haksız bahane bulan
Sınıf arkadaşına
Diyelim sen de uyan

Uyan da gör dünyayı
Hem Konya hem Hanya’yı
Kümbet, Ayder, Uzungöl
Cennet gibi yaylayı

Papazın rüyasını
Gördük Sümela’sını
Öyle sanıyorum ki
O buldu belasını

Ecnebi Turist gibi
Hep çelebi çelebi
İşte köftesi işte
Akçaabat Ekibi

Laf ettik iri iri
Karaladık şiiri
Biyen Tur’un erleri
Sanki bizlerden biri

İnsan dostunu seçer
Güzel gün çabuk geçer
Güzel günler sonunda
Yeni bir kapı açar

Nazar boncuğu takın
Olun Allah’a yakın
Tekrar buluşmak için
Kendinize ey bakın