Karadeniz Kıyısında Şiiri - Tuncay Emrem

Kollarımı açsam
Uçsam
Bir kartal gibi
Karadenize doğru..

Ufuklar var karşımda geniş,
Ufuklar çepçevre..
Bitsin artık bu bekleyiş,
Bitsin artık bu susuzluğum.

Ben böyle her akşam hasretle dolu,
Bekleyecek miyim
Sahillerinde Karadenizin?

Alın beni,
Sarın beni, serin sular.
Rüzgârlar mıdır,
Dalgalar mıdır götürecek?
Yağmurlar mıdır- sağnak sağnak-
Ümitler midir,
Mevsimler midir? ..

Karadenizin fırtınalarına kapılsam,
Karadenizin koynunda kaybolsam..

Kuşlar gider gönlüm gibi,
Gemiler gider,
Güneşler gider..
Ben kalırım..

Ben kalırım sanma sakın!
Sıradağlar yürüyecek neredeyse karadenize..
Beni de alın,
Beni de alın..

Bir sabah sökerken şafak,
Yerimden doğrulacağım..
Esatiri bir dev gibi,
Mavi sulara basarak,
Ağır ağır,
Ufka doğru gideceğim,
Sonsuzluğu içeceğim...

Evet bu,
Muhakkak!