Karadeniz' in Yüreği Şiiri - Özer Baba

Yeşilin bin bir tonu sarmış dağlarını,
Sisli sabahlar öper Rize’nin bağrını.
Kokusu çayın, buğusu duman,
Derin vadilerde yankılanır insan.

Fırtına Deresi, kudurur taşına,
Türküler dökülür her bir akışına.
Çam ormanlarında yankılanır ses,
Bu toprakta mertlik, ezelden miras.

Dağların başında kar bir kefendir,
Ovaya iner huzur, her nefes derindir.
Emeğin türküsü çay tarlasında,
Alın teri parlar güneşin altında.

Sözleri az ama özdür dostluk,
Bakışta saklıdır bin bir sıcaklık.
Bir kahve içimi, kırk yıl hatıra,
Bu insanlar yazar gönülden satıra.

Balıkçıların umutla açıldığı deniz,
Dalga vurdukça konuşur Karadeniz.
Yelkenin rüzgârı hayali taşır,
Bu toprakta sevda hiç unutulmazdır.

Ey Rize, ey sonsuzun nefesi,
Yeşilin, mavinin en derin sesi.
Karadeniz’in yüreği sende çarpar,
Mert dostluğun, dağların, şehre aşktır akar.