Son yılların en soğuk mevsiminin yaşandığı bu gün de,yine hırçın,yine azgın,yine direnmek istemiyordu fırtınaya Karadeniz.Mevsim en ağlamaklı anını yaşıyordu yine.Bulutlar simsiyah çöktü karadenizin uzerine.Şimşekler haykırdı içindeki öfkesini ve fırtına yavaş yavaş arttırıyordu hızını.Ağaçlar direnmeye çalışıyordu tüm gücüyle fırtınaya
Sonra yağmur gösterdi kendini……..
Gitmeliydi koca reis,yine gitmeliyim dedi Fatma anaya.Başını öne eğdi Fatma ana,gitti hazırladı koca reisin azığını.Gitme diyemedi,diyemezdi. Çocukları ağlamaklı baktı koca reisin gözlerine,sanki gitme baba der gibiydi.Koca reis kaçırmalıydı gözlerini çocuklarından.Bir baksa çocuklarının bakışlarına gidemeyecekti sanki,ama gitmeliydi yine.Aldı pılını pırtısını,giydi yağmurluğunu.Kapıya geldiğinde,yutkunarak hakkınızı helal edin diyebildi sadece.Ve gitti….
Koştu Fatma bacı pencereye,araladı perdeyi,koca reis yağmura,fırtınaya aldırmadan hızlı adımlarla uzaklaştı sokak lambasından.
Sonra kayboldu karanlıkta.Hey gidi koca reis,yine gösterdin reisliğini,gitmesen olmazmıydı,diye düşündü içinden Fatma ana.Sabahın ilk ışıkları vurmadan pencereye,daha çocuklar uyurken,kalktı pencerenin kenarındaki somyadan Fatma ana.Koştu iskeleye,yağmur hafif hafif çiseliyordu.Fırtına dinmişti.Derin bir ohh çekti beklemeye koyuldu koca reisini.Tüm mahalleli oradaydı,herkesin bir koca reisi vardı beklenecek.Çekildi bir köşeye,karadenizin sularında ışıklar gözükmeye başladı yavaş yavaş.İlk gelen cemalın takası idi.Sonra beyazyelken geldi iskeleye.Karadeniz4 de geldi,bekledi koca reisi Fatma ana,ama başka gelen yoktu,uzakta ışıkta yoktu.Sordu soruşturdu gelenlere,koca reisi gören yoktu o sabah.Yıkıldı yere kadın,baktı karadenize,aklına bir yıl önce gidip de gelemeyen kardesi geldi,açtı ellerini havaya.yalvardı Allaha,ama koca reis dönmedi son seferinden.Fatma bacının dilinden dökülmeye başlamıştı Karadeniz ağıtı.
Karadeniz,Karadeniz
Tamamını Oku
