Esen yeller dürtünce, homurtuyla uyandın
Milyon kulaç atarak, kapımıza dayandın
Dayılanırken böyle, seni kimler tepeler
Belki hırçın bulutlar belki yalçın tepeler
Salınarak gelirde, kıyıları kaşırsın
Neden adın karayken ak köpükler taşırsın
Uzanmışta Amasra, bir öpücük veriyor
Bakacak'ın yeşili, dumanında eriyor
Söyle ey Karadeniz! Hırçınlığın durdu mu
Kayalara yaslanmış, süzülürken İnkumu
Griye çalan suyun, düşünür kara kara
Hoşça kal Karadeniz, bekler bizi Ankara
Temmuz 2017 - İnkumu
Nevzat Bayramoğlu HürdemiKayıt Tarihi : 27.7.2018 08:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Karadeniz işte, öyküsü içinde saklı!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!