Karadeniz Şiiri - Sedat Kocabey

Üzerinde tam yedi yıl
Kalbimizde yara deniz
Bunu almaz hiçbir akıl
Bildin mi be Karadeniz

Diyar diyar sürüldüler
İlmek ilmek örüldüler
Köle gibi görüldüler
Öldün mü be Karadeniz

Boynu bükük kalanları
Yeşermeden solanları
Geçmişteki olanları
Sildin mi be Karadeniz

Bu ah gider kıyamete
Döndüler hep cansız ete
Bir an olsun merhamete
Geldin mi be Karadeniz

Arşa çıkmış çerkez ahı
Dünya duydu bu eyvahı
Üzerinden bu günahı
Sildin mi be Karadeniz

Rus topları vızır vızır
Başlarında onca Munzur
Bunca acı varken huzur
Duydun mu be Karadeniz

Bakma öyle hiç gözüme
Çoktan döndüm ben özüme
Bundan böyle her sözüme
Geldin mi be Karadeniz

Zulüm vardı açlık vardı
Kölelik zengin pazardı
Dünya onlara mı dardı
İşin zor be Karadeniz

Sandallara kuruldular
Kürek çekip yoruldular
Hançerlerle vuruldular
Aktı kanlar Karadeniz

Yeşermemiş umutları
Kapkaraymış bulutları
İşgal olmuş hudutları
Gördün mü be karadeniz

Kursaklarda kalmış nefes
Solup gitmiş onca heves
Çığlık çığlık binlerce ses
Duydun mu be kara deniz