Karadeniz Şiiri - Mustafa Kaynak 2

Aklıma sen gelince,
Nedense hamsi, çay, fındık gelir önce.
Yüksek yaylalarına çıkmadan,
Mümkün değil, Karadeniz’i anlaman.

Yeşilin her tonu, senin içinde.
Kimse doyamaz senin güzelliğine.
Kestane, meşe hepsi bir yerde.
Bulunmaz bu güzellikler hiçbir yerde.

Rüzgarın esintisi serinletir.
Yağmur bereket getirir.
Çayın kokusu mis gibidir.
Seni anlamak için yaşamak gerekir.

Kıvrılır dereler, akar gider.
Uşaklar, yaylalarda horon teper.
Düğün, dernek hep beraber.
Seni yaşamak ne güzel!

Hırçın dalgaların geçit vermez.
Derindir suların herkese yol vermez.
Ne yaptığına akıl, sır ermez.
Ne yaparsan yap, senden vazgeçilmez.

Bazen öfken kabarır, gözün görmez kimseyi.
Bazen denizin sakindir, kucaklarsın herkesi.
Bir çocuk gibi laf dinlemezsin.
İstersen hemen yola gelirsin.

Anadolu’nun yedi çocuğundan birisin.
İçlerinde en hırçın, en hareketli sensin.
Ne yapsalar, ele avuca gelmezsin.
Karadeniz, sen bir tanesin.

Mustafa Kaynak