Karadeniz Şiiri - Necati Yazgan

Bir uzun günde tutuşmuşken yaz,
Kafkas'ın rüzgârı hırçın poyraz,
Altıbin metreden inmiş geliyor,
Ve ufuk çalkalanıp yükseliyor.
Şimdi sâhildeki yaz uykusunun,
Rûhta en tatlı sükûn duygusunun,
Vuruyor bağrına bir kamçı gibi,
Deniz oynar, kabarır pek asabî.
Türk’ün en sert yüzü poyrazda doğar,
Gönlü rüzgâr gibi yüksekte yaşar.
Doğmuş ufkundun o fâtih rûhu,
Sinmiş iklîmine erkek duygu.
Fethe koşmuş beş asır hep buradan,
Şanlı evlâdı hududlarda kalan.
Kurtuluş Harbinin en şanlı eri,
Bir alaymış kazananlar zaferi.