Karadelik Ölüm Var

Yürürken adım adım
Gül yolunda dikenler
Alı sevmek kolay mı
Kanatıyor elini.

Gönül diyarımda
Gam ağacım büyürken
Varlıktan yokluğa
Çıkan yol görünüyor
Hazan mevsimimdir şimdi
Yapraklarımı dökerken
Karadelik, Gül sanki.

Dışarıda yağan yağmur
Gülşenim mi ağlıyor
Değirmenimin taşında
Hayatımı öğütürken
Seslendim dün ara bir
Yaşadığım seyire
Seslendim
Vucut bulan benime
Rüyalarıma, ruhuma
Ne olur yeter artık
Masal aslı hikayeler
Vurmayın benim kapıma.

Maskesiyle gezen ruhlar
Kandıramazsınız artık
Ne kapılar, ne hanlar
Ne saraylar, ne köşkler
Neler yuttu bu gönül
Orada yalnız sevda var
Allar içindeyim şimdi
Kanmıyorum alına.

Etrafında dönüyor
Işıktan yıldızların
Yutuluyor birer birer
Zamansız ve mekansız
Karadelik görünmüyor.

Çekirdekten mıknatısın
Her nefis için ölüm var
Karadelik! Gönül var.

Hazan mevsimi bakıyor
İnsan, ağaç ve yıldıza
Çağırıyor aşk seni
Karadelik, ölüm var.