Karabük Zonguldak Treni Şiiri - Akın Kor ...

İl değildi o zamanlar
Karabük ufacıktı
Alev alev yanardı bacalar
Vilayeti Zonguldak
Kara elmas diyarı

Karabük’ün çocukları
Telaşlanırdı sınav vakti
Sınava giden çocuklardı
Vagonlarına doluşan
Karabük Zonguldak treni

Ben de giderdim sınavlara
Ne aptal nede çok zekiydim
Hani çocuklar vardı ya
Çalışsa yapacak olanlar
İşte onlardan biriydim

Fena öğrenci de değildim
Ama sınavlar umurumda değildi
Ana baba bir şey umardı
Umutsuz vakaydım, bilmezlerdi

Kimi zaman bir kompartıman olurdu
Tek odalı bir ev gibi
Kimi zaman da uzunca bir salon
Otururdum koltuğum geri
Pek severdim rayları
Ruhumu okşardı
Derinden demir sesi

Hep tünelleri sayardım
Her defasında farklı çıkardı
Nerede yanlış yapardım
Bulamazdım bir türlü
Yine de kırka yakındı

Gece ve gündüz oyunuydu
Delik deşik ederken dağları
Bazen camdan sarkardım
Tokat atardı yüzüme
Hırçın ağaç dalları

İçerisi yaz kış sıcaktı
Biletsiz fareler yok mu?
Keyiflerine diyecek yoktu
Simitçiler gezinirdi ortalıkta
Pasaklı lahmacun ayran
Her şey vardı ne ararsan

Bir de tuvaleti vardı
Biraz ayıp biraz komik
Delmişler trenin altını
Bakınca raylar görünür
Ardından uzar sıra sıra
Ayakta kalmak zordu
Daha zor olansa
Zalimce kıymaktı
O güzelim raylara

Sınava ulaştırırdı bizi tren
Tren gibi geçerdi sınavlar
Acımadan üstümüzden
Alınca boyumun ölçüsünü
Geri binerdim trene
Herkesten saklayıp yüzümü