Karabaş Şiiri - Ahmet Narin

Karanlıkta gidiyorum, ay ışığı yok
Önümü göremiyorum
Su akan dereden geçerken sırılsıklam oldum
Islak elbiselerim, üşütüyor beni
Titreyerek yürürken karanlıkta
Ağaçlar, taşlar, bir canavar gibi
Endişeli, şaşkın ve çaresizim
Ne kadar karanlık
Dizlerimin üzerinde gidiyorum
Geriye dönemem
Aşağı taraf uçurum
İncecik bir ağaçtan
Tutunup dinlenirken
Aklıma karabaş geldi.
Zavallı köpeğim nerede acaba?
Karşıma çıkan engeller
Bana onu unutturamadı.
Heyecan içinde
Gecenin sessizliğini dinlerken
Karabaşımın sesini duydum
Gözlerimi açtığımda
Bütün korkularım sona erdi.