Karabağ II Şiiri - Osman Bulut

Aşık iki büyük nimetim vardır,
Biri ana, diğeri de yâr diyor.
Lakin Azerbaycan halkı yıllardır,
Gönlümüzde bir tek vatan var diyor.

Ant içilmiş; Ya istiklal ya ölüm!
Geçerli Sivas'ta verilen hüküm.
O gün gelsin ötsün davullar güm güm
Silkelesin gönülleri tar diyor.

Düşman şimdi vurgun yemiş durumda,
Paşinyan perişan tam uçurumda.
İki kardeş Artvin'de, Erzurum'da
Oynayalım kol kola bir bar diyor.

Yiğit neferlere değmesin nazar
Her biri cephede bir destan yazar
Karabağ düşmana olmadan mezar
Bakü, Gence, Şirvan bize dar diyor.

Haçlılar koparıp dursun yaygara,
Olacak Hilale karşı maskara.
Mazlumlara kucak açan Ankara
Bağrımdaki yaraları sar diyor.

"Küfür tek millettir" her dönem, her çağ
Bırakmak istemez Müslüman’ı sağ.
Onlar için ne ilk, ne son Karabağ
Ne kadar öldürsek bize kâr diyor.

Ne İsa onaylar sizi, ne İncil,
Barışın da savaşın kadar rezil.
Genceli; top tüfek mermisi değil,
Benim de tepeme yağsın kar diyor.

Vahşette, şiddette yüce ülkeler,
Onlara ram olan nice ülkeler
İnsanlıktan yana cüce ülkeler
Var mı sizde vicdan, şeref, ar diyor.

Hani Kırgız, Kazak, Türkmen elleri,
Değil miydik bir kopuzun telleri.
Soydaşların göze batar hâlleri
Her birisi bu gün olmuş har diyor.

"Zulme rıza zulümdür" bre cahil,
Ha baş kesen bir el, ha lal olan dil.
Her tarafta biten en büyük katil,
Hararetle seni bekler nar diyor.