Yürüdüler zalimler,
Kara bir bulutun gölgesinden!
Yürekleri soğuk,
Yürekleri katı
Ve öfke kustular,
Karabağ meydanlarında.
Çeteler acımasız,
Çeteler duyarsız
Ve çeteler
Sırtlanlardan da farksız;
Katlettiler onca insanı,
Nasıl da umarsız!..
Yüklenmişlerdi
Zulüm dağlarının
Buzdan öfkesini!..
Bir çığ gibi yürüdüler
Ve çiğneyip geçtiler;
Yaşlı-çocuk,
Ana-kız demeden!..
Feryatlar yükseldi.
“Bu ne melanet!..
Bu nasıl şehadet?..” diye.
Kan sıçramıştı bayraklarına
Ve kanatlandı
Koca yürekli Şahinler,
Üşüştüler cellatların üstüne üstüne.
Kayıt Tarihi : 23.2.2022 22:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
14 / 07 / 2017
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!