Karabağ Şiiri - Osman Bulut

Aksi akıllara gelmesin sakın,
Bursa'ya, Bakü’ye eştir Karabağ.
Belki yarın, belki yarından yakın
Hakikat olacak düştür Karabağ.

Şeyh Şamil, Mübariz binlerce misal
Yiğidin yüreği her yerde mangal.
Savaşta yılanı felç eden kartal
Barışta munis bir kuştur Karabağ.

Haydutu boğacak bu kez bu iman,
Er geç dileyecek Türklerden aman.
Tüten ocakları söndürmüş düşman,
Üşür yirmi sekiz kıştır Karabağ.

Paşinyan dediğin içi boş kovan,
Hakeme güvenen sahte pehlivan.
Ayım, dayım var demese Erivan,
Çok değil tek günde tuştur, Karabağ

Azerbaycan yurdunun iki gözü,
Turan ellerinin bağrının közü,
Türkiye'nin inan özüdür özü,
Gözünden boşanan yaştır Karabağ

Sade sakal, sarık, cübbe kocaman,
Dillerden kalplere inmiyor iman.
Onlarca ülke var sözde müslüman,
Bunlara ne desen boştur Karabağ

Aç atlası kim var, kim yok iyi gör
Demokrat damgalı nice diktatör.
Tek gerçek şu; Doğu iki gözü kör
Batı sana hepten şaştır Karabağ.

Avrupalı kendisine hümanist
Ayrımcılık ciğerinde dev bir kist.
Hepsi Orta Çağdan kalma şovenist
Kalpleri kapkara taştır Karabağ.

Suriye'de rastladık o çakala
Ne ana, ata bıraktı, ne bala.
Medeni Batı'nın sembolü hâlâ
Ağzındaki o tek diştir Karabağ.

Getirilmez Bosna, Hocalı dile
Söz söylenmez Mısır’a, İsrail’e.
“Türkler soykırımcı” diyen gafile
Söylenecek tek söz; çüştür Karabağ.

Plan yapar kör şeytanla başbaşa,
İstediği halkı sokar savaşa.
Kavga, kaos, kan, kin bir de kargaşa
Küfrün kirli kartı beştir Karabağ.

Doğru yola getirmeden hoppayı.
Bırakma elinden sakın sopayı
ABD’yi, Rusya'yı, Avrupa'yı
Bu sefer peşinden koştur Karabağ.

“İki devlet tek millet” dedik ahir,
Orada, burada bizim her şehir.
Dilimiz, dinimiz, kökenimiz bir
Denir mi dışarı, dıştır Karabağ.

Mazluma hiç bir gün durmadı ırak
Üzerinde dalgalandı al bayrak.
Ne Yemen, ne Umman, ne İran, Irak
Burası Maraş’tır, Muş’tur Karabağ.

Her nefer bir destan yazıyor bu gün
Azerbaycan şaha kalktı topyekûn
Cephede bayram var, geride düğün
Şaştı Osman bu ne iştir Karabağ.