Kara bir zindandı sensizlik yüreğimde, hayallerin ise; demir parmaklıklar. Sensizliğin içinde bir sınırdı hayallerin, ötesine gidilmeyen. Bu demir parmaklıklardı yaşama sebebim. Çünkü sana en yakın olduğum yerdi burası. Ve hep sensizliğin dışına çıkmamı engelleyen bir gardiyandı, yalnızlık. Demir parmaklıkların arasından her elimi çıkarışımda bu gardiyan beni engelliyor ve yine sensizliğe gömüyordu. Anlıyordum demir parmaklıkları aşamayacağımı ve bu yüzden umutlarım buharlaşan bir kar tanesi gibi hızla eriyor ve yok olmaya başlıyordu. Bundan sonra yüreğimde sahip olduğum tek bir şey vardı; sensizlik yani kara zindan…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta