Kara bir zindandı sensizlik yüreğimde, hayallerin ise; demir parmaklıklar. Sensizliğin içinde bir sınırdı hayallerin, ötesine gidilmeyen. Bu demir parmaklıklardı yaşama sebebim. Çünkü sana en yakın olduğum yerdi burası. Ve hep sensizliğin dışına çıkmamı engelleyen bir gardiyandı, yalnızlık. Demir parmaklıkların arasından her elimi çıkarışımda bu gardiyan beni engelliyor ve yine sensizliğe gömüyordu. Anlıyordum demir parmaklıkları aşamayacağımı ve bu yüzden umutlarım buharlaşan bir kar tanesi gibi hızla eriyor ve yok olmaya başlıyordu. Bundan sonra yüreğimde sahip olduğum tek bir şey vardı; sensizlik yani kara zindan…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta