Kara Yangınlar... Şiiri - Ali Efeoğlu

lambalar söndüler bir bir evlerde
bütün bu koca şehir uykuya daldı
kalbimin ışıklarını da sen söndürmüştün gidince
adına hasret denen sonsuz bir karanlık beni aldı

alev alev yanıyordu kara yangınlar içimde
kalbim hiçbir söndürme çabasını kabul etmedi
sen vardın sadece içimde bu karanlık düğünde
başkasının suyu ateşimi söndürmeye yetmedi

ve,uzayan hasretlerle birlikte alevler ayyuka çıktılar
yanmaktaydı kalbim sevgilinin hasretiyle kara yangınlarda
acımasızdı alevler,her yanını usanmadan sardılar
özlem diyarlarında dolaştım canhıraş feryatlarla

sadece bir tek dostu vardı kalbimin
geldiği zaman acısını unutturan,dindiren
vücüt iyice yorgun düşüp yatağa uzanınca
uykuydu ona birazcık selameti getiren

rüyalara dalardı kalbim uykular aleminde
hiç açılmamış kapıları dahi açmasını bilirdi
sevda yolu,uyku sokak,rüya apartmanına gelince
sevilen yar daima onu orda beklerdi

kavuşurdu en nihayet,deli gibi sevdiğine
geçen,dakikamıdır saatmıdır,süresini bilmezdi
rüyalar aleminde yaşanan mutluluklar dahi
kalbime az gelir,yinede yetmezdi

süresiz uykuyu arzulardım böyle zamanlarda
açmayayım gözlerimi kalsın o yar biraz daha
ve her güzel şey gibi rüyalarımda zamanı gelince biterdi
yerini yine kalbimde kara yangınlara teslim ederdi

bitme ne olur ey rüya,sürene kısıtlama koymadım
bilesin ki ömür denen alemde yare ben hiç doymadım
defet kara yangınları sal gitsinler cehennem çukuruna
biterse dahi yeniden başlasın sonsuza dek sevdiğimle her rüya...

23.Temmuz.2011.İzmir
Ali Efeoğlu