Kara Tren Şiiri - Murat Gezici

Gelmeyeceğini anladığım o günden beridir
Kara trenlere şiir yazar dururum
Dönmeyeceğini anladığım o günden beridir
Her gece sensizliği alnından vururum.

Gidişinle dalından düşen yüreğim
Sanma unuttu seni sanma terk ettim
Gözlerinin gördüğüyle kalamadım belki
Bil ki ellerinin sıcaklığı hala elimde sevdiğim

Bu nasıl sevdadır bir adı yok mu
Yolların uzak mı tek kişilik biletin yok mu
Gurbet midir hep sonu vuslatın yok mu
Kara trene mi bindin sevgili
Geri dönüşün yok mu?

Hangi vagondu seni benden götüren
Hangi odaydı karanlığa büründüren
Beni bir kuş gibi öttüren
Beni sevdaların tamamına sövdüren.

Nasıl bir kahpedir ki geçmiyor zaman
Seni içimde öldürdüğüm zaman
Belki beni bir gün anlarsın
Sensizliğin beni darağacına astığı zaman.

Gelmeyeceksin biliyorum
Ve ben söz verdiğim gibi
Seni hep burada
Yani gidişinin korunda
Yani6 her ağlamada
Yani güneşinin battığı bu odada
Yani sana şiirler yazdığım gönül sokağımda
Yani ölümün ortasında
Yani gelmeyeceğini anladığım her anda
Yani dar zamanlarda
Yani sensiz sarılıp yatmalarda
Yani kara trenlerin kara dumanında
Yani gidip gelmeyen vagonlarında
Yani ölümden öte bir zamanda...

Mahşerde peygamber otağında bekliyorum
Ve ben gelmeyeceğini bildiğimden beridir
Kara trenlere şiir yazıp sana yolluyorum.
7 Ocak 2018