Kara Toprak I Şiiri - Hanifi Kara

KARA TOPRAK -I-

Hayatın gerçeği bu, mîzâcının gereği
Bal arısı bal yapar, diğeri sokar seni.
Makâma, mala karşı, eğer ki varsa hırsın
İçindeki arzular, dâima büker seni.

Severse tâkip eder, Merih’e, Ay’a çıksan
Bir gönüle yol bulup, gece/gündüz sen aksan
En çok sevdiğin neyse, Cemâline âşıksan
Hasretin o çilesi, durmadan yakar seni.

İdeal hava o ki, ne puslu ne de nemli
Çay içinde geçerli, ne açık ne de demli
Birbirine benzerler, dozajı çok önemli
Riyâya düşmemişsen, kurtarır vakar seni.

Nerde o yiğit erler, konan engeli aşan
Daha da çoğalıyor, hem şaşırıp hem şaşan
Güvenme sağlığına, damarında dolaşan
Pıhtı denen o zerre, bir anda yıkar seni.

İnşallah Sûr’a kadar, dalgalanır al bayrak
O’nun izni olmadan, yere düşmez tek yaprak
Her gün tepelediğin, gün gelir kara toprak
Eğer hazır değilsen, kabirde sıkar seni…

15/05/’11
Hanifi KARA